01.10.2014 - Sınırdan Haberler

Türkiye - Suriye hududunda, Kara Kuvvetleri 2'nci Hudut Alayı Komutanlığı (Hatay) Oğulpınar Hudut Karakol Komutanlığı sorumluluk sahasında, Mobil Yol Kontrol Unsurları (MYKU) tarafından, Birinci Derece Askeri Yasak Bölgede devriye faaliyetleri esnasında, Suriye'den Türkiye istikametine doğru yaklaşan 8-10 atlı şahsın yasa dışı geçiş teşebbüsünde bulunduğu tespit edilmiştir.
Tespit edilen bu durum üzerine, söz konusu bölgeye intikal eden MYKU personeli tarafından atlı şahıslara "DUR" ikazında bulunulmuştur. İkaza uyulmaması üzerine, havaya ikaz ateşi açılmış, bu esnada sınırın Suriye tarafından, MYKU personeli üzerine hedef gözetmeksizin ateş açılmıştır. MYKU, açılan ateşe derhal ateşle karşılık vermiş, bunun üzerine, anılan atlı şahıslar Suriye istikametine kaçarak gözden kaybolmuş ve yasa dışı geçiş girişimi engellenmiştir.

T.B.M.M. Sınırdışı operasyonlar için TSK ya izin verdi. İŞİD için Testere Verildi. 02-10-2014

02.10.2014 - T.B.M.M. Sınırdışı operasyonlar için TSK ya izin verdi. Testere Verildi. Suriyede İŞİD terör orgütüne karşı SınırDışı operasyon yetkisi ( Teskere ) T.S.K. ya verildi. Şimdi gözler sınır dışı operasyonlar için Türk Silahlı Kuvvetlerine çevrildi.

Silahını bırakmayan asker

Çanakkale savaşı, yarım milyon insanımızın şehadetiyle zafere ulaştı. Bu, dünyaca bilinen bir gerçek. Orada Anadolu'daki her evden mutlaka bir şehit yatıyor. Her birinin de bir destanı, bir hikayesi var.
Ali Hoca'da Çanakkale şehitlerinden. Onun da hikayesi var. Hem de destansı bir hikaye. Hatışoğlu Konağı adlı kitabımızın bir yerinde Reşit Hoca dedemden bahsediyordum. "Reşit Hoca aslında dört kardeşmiş. Büyük kardeşi Ahmet Hoca, Osmancık vaizi olarak emekli olmuş. Diğer kardeşi Osman Hoca da Hamit Cami müezziniymiş. Bir diğer kardeşinin adı da Ali'ymiş. Annem, Ali amcasının atıyla birlikte seferberlikte askere gettiğini söylerdi. Birinci Dünya Savaşı'nda onu Çanakkale cephesine göndermişler. Kendisinden üç dört yıl haber alınamamış. Sadece Çanakkale cephesinde olduğu biliniyormuş, o kadar. Bir gün Ali amcasının atı, Karaören'e (Başpınar'a) gelmiş. Komşular, Bekir Hoca'ya gelip haber vermişler:
*Ali'nin atı geldi.
* Ali yok mu?
* At yalnız geldi. Ali'yi görmedik.
* Atın gözüne bakın, gözünde yaş var mı?
Bana haber verin. Bunun üzerine evden çıkıp ata baktıklarında mahzun bir insan gibi gözyaşı döktüğünü görüyorlar. Gelip durumu Bekir Hoca'ya haber veriyorlar. O da abdest alıp iki rekat namaz kıldıktan sonra ellerini semaya kaldırarak şöyle diyor: Rabbim, sana şükürler olsun. Ne mutlu bana, şehit babası oldum. Allah'ım, şehit oğlumun şefaatinden mahrum etme. Namaz ve duayı bitirdikten sonra, Atı ahıra çekin, terini kurulayın, yem saman verin. O, Ali'min emaneti, deyip tesbihine devam ediyor Ben, annemden dinlediğim bu tarihi olayı okuyucularıma böyle aktarmıştım. Şehit Ali'yle ilgili internette Allah'ın Bahşettiği En Büyük Rütbe" başlıklı şu bilgiye ulaşınca hem hayret içinde kaldım, hem e sevindim: "Çorum-Osmancık-Başpınar Kasabası (Karaviran) kütüğüne kayıtlı Bekir Hoca'nın medrese talebesi dört oğlundan Çanakkale'ye katılan Ali Hoca'nın şehadetiyle ilgili bir tablo düşmanın top ve güllelerinin sağanak halinde yağdığı bir ikindi vakti namazını eda etmektedir Ali Hoca. O menfur sağanaktan bir şarapnel parçası isabet eder bu iman eri Anadolu yiğidine. Silahı hemencecik önünde durmaktadır. Darbeyle beraber silahına sarılır. Silahına sahiptir lakin can kuşunu kaçırmıştır elinden. Can kuşu cennete uçmuştur. Ali Hoca'nın silahını elinden kimse alamaz. Arkadaşları komutanının yanına gelmişlerdir. Üzerindeki emanetler tespit ve teslim alınacaktır. Lakin garip bir devir teslimdir bu .Ali Hoca, silahını kimseye vermez. Sımsıkı kavradğı silahı elinden koparamazlar. Arkadaşlarından biri, bileğinin kesilmesini teklif eder silahı alabilmek için. Lakin komutan manidar bir bakış fırlatır askere ki bu bakış eritir teklifin sahibini. Ve döner Ali Hoca'ya komutan;
- Oğlum Ali, Allah'ın sana bahşettiği en büyük rütbeyi aldın. Bu saatten sonra sana bu silah lazım olmayacak. O bize gerekli. Onun için silahını bize teslim eder misin evladım, der.
Bu hitaba Ali Hoca, ellerini açarak ve silahı bırakarak cevap verir.

Kaynak: http://www.izafet.com/genel-tarih/671746-canakkale-savasinda-silahini-birakmayan-asker.html#ixzz2Aqt8QGRB

Kıbrıs Barış Harekatı’nda Evliyaların Desteği

Kıbrıs Barış Harekatı sırasında sıra dışı çok olaylar meydana gelmiştir. Bu olayların en dikkat çekicileri de kahraman Türk askerlerine yardım eden evliyalardır. Yaşananları orada savaşan askerler anlatmıştır. Kıbrıs Barış Harekatı’na katılan askerlerden biri, Kıbrıs’a ilk çıkan birliklerden birindedir. Bu asker, çıkarma sırasında askerlerinin yarısından fazlasının şehit olduğunu söyleyerek, Yunan-Rum askerlerine karşı savaştıklarını belirtmektedir. Kendisinin de bacağından yaralandığını anlatan asker bu sırada Kurtboğan’ı gördüğünü söylemiştir. Düşmanın sürekli ateş ettiği bir anda ağaçların arasından birinin sesini duyduğunu söyler asker. O ses kendisine dayanmasını söylemektedir. Bu sesten birkaç dakika sonra da Rumların sürekli ateş ettikleri makineli tüfek mevzilerinin havaya uçtuğunu görür. O toz bulutunun arasından uzun boylu bir asker çıkar gelir. Elleriyle yarasını sararken asker kim olduğunu sorar. O da cevap verir: Ben Amasyalıyım. Hamza’dır benim adım. Ama beni Kurtboğan olarak tanırlar. Bu sözlerden sonra asker uzaklaşır. Aradan yıllar geçer, Kıbrıs Barış Harekatı’na katılan o asker, Amasya’ya gider. Niyeti Kurtboğan’ı bulmaktır. Sorup soruşturur ve bu sırada Gani Baba isimli biriyle tanışır. Gani baba Kurtboğan’ı arayan askeri, caminin içine götürür. Caminin içinde bir türbe vardır. Gani Baba eliyle türbeyi işaret ederek anlatır: Kurtboğan Hazretleri işte bu türbede yatmaktadır. Şehidin Mektubu Kıbrıs Barış Harekatı ile ilgili evliya hikayeleri bununla sınırlı değildir. Bir başka olayda da bir Mehmetçiğin mektubu konu edilmektedir. Rivayete göre savaş sırasında bir Mehmetçik, arkadaşına ailesine ulaştırılmak üzere mektup verir. Savaş biter, verilen mektup unutulur. Aradan bir süre geçer, mektubun emanet edildiği o asker mektubu bulur ve ailesine götürmek için yola çıkar. Aklından, “Döndüyse görürüm. Dönmediyse, şehit olduysa başsağlığı dileyerek ailesine bu mektubu veririm” diye geçirir. Mektubun üzerinde yazılı olan adresi bulan asker, kapıyı çalar. Kapıyı yaşlı bir karı koca açmıştır. Derdini anlatır, çocuklarından gelen mektubu teslim edeceğini söyler. Ancak beklemediği bir cevap alır aileden: Bizim Kıbrıs’ta savaşan bir oğlumuz hiç olmadı… Mektubu getiren asker şok olmuştur: Nasıl olur, ben onunla Kıbrıs’ta omuz omuza savaştım… Bu söz üzerine yaşlı adam evin bir başka odasına gider, elinde bir fotoğrafla geri döner: Kıbrıs’ta birlikte savaştığın, sana mektubu veren asker bu muydu? Kıbrıs gazisinin gözleri parlar: Evet. İşte bu askerdi… Kıbrıs’ta savaşan oğlunuzun olmadığını söylemiştiniz… Yaşlı kadın gözyaşlarına boğulmuştur bile… Yaşlı adam da başını sallar, “Evet. Bu bizim oğlumuz. Ancak oğlumuz Kıbrıs’ta değil, Kore Savaşı sırasında şehit olmuştu… Dağların Zirvesine Çıkan Tank Kıbrıs Barış Harekatı sırasında yaşanan bir başka olay da bir tankın 1733 metre yüksekliğindeki Beşparmak Dağları’na tırmanmasıdır. O dağlardan Rum ve Yunan askerleri adeta ölüm kusmaktadır. O makinelilerin bir şekilde susturulması lazımdır. O sırada bir onbaşı ve bir er tanklarını o dağlara sürer. Tank düz bir yolda ilerlercesine zirveye ulaşır ve makinelileri susturur. Komutan tankı nasıl çıkardığını sorar, asker cevap verir: Komutanım yol dümdüz gibiydi… Komutan tankı indirmesini söyler. Askerin verdiği cevap ise şaşırtıcıdır: Yolu görmeden indiremem komutanım…

Anzaklı Ömer'in Hikayesi

Anzaklı Ömer’in hikâyesi çok ilginçtir. İstanbul Tıp Fakültesi’nden mezun olduktan sonra ABD’ye ihtisas yapmak için giden Dr. Ömer Musluoğlu tarafından anlatılmıştır. Musluoğlu, hastanede görev yaparken yaşlı bir adamın tedavisi için yanına gidiyor. Kan almak için kolunu açmasını istiyor. Kolunu açtığında Türk Bayrağı dövmesini görüyor. Kedisine Türk olup olmadığını soruyor Doktor Musluoğlu. Yaşlı adam hayır anlamında işaret yapıyor. Kolundaki Türk Bayrağı’nı soruyor, “öylesine bir şey” diye cevap veriyor yaşlı adam. Doktor Musluoğlu ısrarını sürdürüyor ve o bayrağın milletinin bayrağı olduğunu söylüyor.Yaşlı adam doktora Türk olup olmadığını soruyor. “Evet” cevabını alınca da bayrağın hikâyesini anlatma başlıyor. Yaşlı adam 1915 yılındaki Çanakkale Savaşı’ndan başlıyor hikâyeye. Türkiye’de Çanakkale diye bir yer olduğunu, orada savaşmak üzere asker toplandığını söylüyor. Kendisinin Anzak olduğunu belirtiyor. Kendilerine İngilizler tarafından Türklerin barbar oldukları, Hıristiyan dünyasını yakıp yıkacaklarını söylediklerini belirtiyor. Sözlere inandığını söyleyerek orduya katıldığını da ekliyor Türklerin Barbar Olduğu Yalanı Söyleniyordu Çanakkale’ye gittiklerinde Türklerin olanca güçleriyle savaştığını gördüğünü, sunu barbarlıktan yaptıklarını düşündüklerini söylüyor Anzaklı Ömer. Ancak sonradan Türklerin vatan sevgisinden böylesine savaştıklarını anladığını da itiraf ediyor. Bunu nasıl anladığını da şöyle ifade ediyor yaşlı Anzak: Taarruz edemiyoruz. Bizi sürekli püskürtüyorlar. Bir taarruzda başıma dipçik darbesi yedim. Kendimi kaybetmişim. Gözümü açtığımda etrafımda yabancı insanları gördüm. Çok korktum. Barbar olarak anlatılan Türklerin arasındaydım. Ancak dikkatimi çeken bir nokta oldu. Onlar yaralarımı sarmışlardı. Üstelik hiç de öfkeyle bakmıyorlardı. Hatta çantalarındaki yiyeceklerini ikram ediyorlardı. Yiyecekleri azdı ancak kendilerinden önce bana veriyorlardı. Barbar olmadıklarını anladım ve kendime lanet ettim. İngilizlerin yalancı bir Türk düşmanı olduklarını anladım. Bizi serbest bıraktılar, ülkeme döndüm ve Türkleri unutmamak için koluma da bu dövmeyi yaptırdım. Müslümanlığı Seçti Adı Anzaklı Ömer Oldu Anzaklı Ömer anlatıyordu: O zamanlarda beni ölümden kurtaran Türklerdi. Şimdi de yine bir Türk benim yaşamam için uğraşıyor. Bizi hep kandırmışlar. Sizler çok merhametlisiniz. Sonrasında doktorun adını soruyor yaşlı adam. “Ömer” cevabını alınca da “Senin adın Müslüman adı mı” diye soruyor. Yine “Evet” cevabı alınca da “Benim adım Josef Miller. Ama atık adım Anzaklı Ömer olsun” diyor. Sonrasında Müslüman olup olmayacağını soruyor. “Kolay” cevabını alınca da Müslüman oluyor. Yaşlı adam sonra da bir tespih istiyor Doktor Musluoğlu’ndan. Allah’ı anmak istediğini söylüyor. Dr Musluoğlu yaşlı adamın kendisini bırakmamasını istediğini söylüyor. İslamiyet’i anlatmasını istiyor. Ancak günden güne ediyordu yaşlı adam. Aradan birkaç gün sonra yaşlı adamın odasına gitmesini gerektiğini belirten bir anons duyuyor. Odasına gittiğinde sağ elinde bir tespih, sol kolunda Türk Bayrağı dövmesi ile yaşlı adam son dakikalarını yaşıyordu. Doktor Ömer başucuna oturup Kelime-i Şahadet getirtiyor. Yaşlı adam bu Kelime-i şahadet getirdikten sonra da ruhunu teslim ediyor. Anzak askeri yıllar sonra yüreğinde Türk sevgisi dolu ve Müslüman bir kişi olarak son nefesini vermişti.

Kan Grubum B imiş

Terörün yoğun olduğu dönemlerdi. Güneydoğu’da bir askeri hastane de görevliydim. Asker olmama rağmen, görevim savaşmak değil, can kurtarmaktı. Operasyon ve çatışmalardan yaralı gelen askerlerimize, gerekli ve en doğru müdahaleleri yapmaya çalışıyor, daha sonra bir üst hastaneye yani GATA’ya yönlendiriyordum. Bir gece nöbetçiydim. Bulunduğum odada ki camın buğusundan, dışarının oldukça soğuk olduğu anlaşılıyordu. Soğuğu biraz olsun hissetmek için odadan dışarıya doğru yöneldim. Kapıdan çıkar çıkmaz, buz gibi hava yüzüme vuruyor ve dağların soğuğunu hissettiriyordu. İçimden “Burası böyle soğuk ise kim bilir dağlar nasıldır?” diye düşünüyordum. Bir an etrafta soğuktan başka, farklı puslu bir hava olduğunu fark ettim. Gece sanki bela kokuyordu ve ben bunu içimde hissedebiliyordum. İçim ürperdi. “Kurt puslu havayı sever”diye bir söz vardır. Bana göre de tam öyle bir havaydı. Nöbeti diğer doktor arkadaşıma devretmek üzere içeri girdim. Devir teslimin ardından odama gidince, yorgunluktan yatar yatmaz uyumuşum. Aniden, telefonun acı acı çalan sesi ile uyandım. Santral, — Komutanım, mayın vakası geliyormuş. 40 dakika mesafede, kan grubu da A Rh (+) pozitifmiş dedi. Hemen dışarıya baktım. Gün ağarmak üzereydi. — Hemen ameliyat ekibine haber verin. — Bana aynı kan grubuna sahip kan verebilecek en az 10 kişi bulun. — Ayrıca yaralıyı getiren ekiple bağlantı kurarsanız beni mutlaka konuşturun dedim. Yaklaşık 20 dakika içinde; ekip ameliyathanede, kan verecekler kan bankası önünde toplanmıştı. Bir ekipte yaralıyı karşılamak üzere helikopter pisti etrafında hazırdı. O kalabalığın içinde bir an, ağlayan gözü yaşlı bir asker olduğunu fark ettim. Bir kenara çekilmiş kafası yerde ağlıyordu. — Evladım ne oldu, niye ağlıyorsun? diye sorarak yanına yaklaştım. — Komutanım kan grubum B imiş, ben A sanıyordum, benden kan almıyorlar dedi. Omzunu tuttum ve başını sıvazladım. — Elbet seninde görev zamanın gelir, şimdi hemen helikopter pistine koş ambulansın yanında beni bekle dedim. 35 dakika geçmişti. Helikopterin sesini duyduk ve o an kendisini de gördük. Hava halen buz gibi keskindi. Helikopter inişe geçtiğinde bir anonsla irkildik. — Nabız alamıyorum, nefes almıyor. O an soğuk sanki kalbimize işlemişti. Helikopter indi. Ekiple birbirimize baktık ve eğilerek helikoptere yanaştık. Helikopterin kapısı büyük bir gürültü ile açıldı. Yaralının sağ kolu sedyenin dışına doğru taşmıştı. Bir damla kanın bembeyaz karlar üzerine düştüğünü gördüm. Belki son damlaydı. Bir anlık olay sanki dakikalarca sürdü. Kan, karın üzerine düştüğünde sanki sıcaklığı ile karı eritmişti. — Kurtarabiliz diye haykırdı biri arkadan. — Haydi, haydi, haydi! diye bağırdım. Yaralıyı ambulansa bindirdik. Pupiller dilate değil (genişlememiş). Bu iyiye delaletti. Hemen resusitasyona yani kalp ve solunum masajına başladık. Acil binasından içeriye girdik. Ekip deneyimli, herkes ne yapması gerektiğini biliyor, kargaşa yok, bağrışma yok, ancak yüzlerde derin bir endişe var. Ortamda keskin bir barut kokusu hâkimdi. Hemen entübe edilerek, solunum yolu açıldı. Sürekli Defibrilasyon yani kalp masajı yapılıyor ve peş peşe hazırlanan kanlar yaralı askere veriliyordu. Birden kalp atımı düzensiz olsa da başladı, solunum yoktu ama biz destekliyorduk. Bu arada mayına basmış olduğu yaralı bacağından oluk gibi kan akıyordu. Vakit kaybetmeden ameliyathaneye aldık. Bir an bile tereddüt etmeden ampütasyon uygulayarak, parçalanan ayağı kestim. Zira yaşaması bacağından daha önemliydi. Bu arada parçalanan bacaktaki kanama durdurulmuş, takılan kan ve serumlar beklenen sonuçları vermişti. Kalp artık daha düzenli atıyordu. Ameliyatı sorunsuz bir şekilde bitirdik. Yaralıyı daha doğrusu, İSİMSİZ KAHRAMANI ameliyathaneden çıkarttık. Ortalık durulmuştu ama kimse hastaneden ayrılmak istemiyordu. Ertesi sabah hastaneye gelince ilk işim, yoğun bakıma gitmek ve onu ziyaret etmek oldu. Karşımda ki yatakta halsiz bir şekilde yatmakta olan, cam gibi parlayan bir çift şahin bakışlı göz, bana bakıyordu. Bu gözü bir gün önce, soluk ama inatçı bir şekilde yine görmüştüm. Bu kez gülümsüyordu. — Nasıl oldun? dedim. — Allaha şükür sayenizde iyiyim, patlamadan sonra sadece helikoptere alındığımı hatırlıyorum, sonrası yok. — Hemşire hanım helikopterden indikten sonrasını ve ameliyatta olanları anlattı. Elinize sağlık dedi. Gözlerim doldu. Doktorlar arasında, genellikle rutin ameliyatlardan sonra “Elinize sağlık”denirken, ampütasyonlardan sonra “Geçmiş olsun” denirdi. Bu KAHRAMAN için ampütasyon normal bir ameliyat gibi gelmişti. Sonra devam etti, — Şerefsizler… Dün iki tanesini almıştım (vurmuştum), şimdi ise onların kahpe tuzakları beni engelledi. — Birliğime ne zaman geri dönebilirim? dedi. Çok duygulanmıştım, nerdeyse ağlıyordum. Kopan bacağını unutmuş halen teröristleri ve geride bıraktığı arkadaşlarını düşünüyordu. Bu halimi ona belli etmemeye çalışarak, hiçbir şey söylemeden sadece sırtını sıvazladım. Birkaç gün sonra onu askeri ambulans uçakla Ankara GATA’ya yolladık. Bizler üzerimize düşeni görevi layıkıyla yapmaya çalışıyor ve bölgedeki görevimize devam ediyorduk. Aylar sonra başhekim beni yanına çağırdı. Kendisine bir faks gelmişti. — Faksı çoğalttım, bu da seninki dedi. Kahraman askerim, bizlere bir teşekkür mesajı yazarak, hastaneye fakslamıştı. Okudum, gözlerim dolmuştu. Utanmasam çocuklar gibi ağlardım. “Hangi milletin evladı bacağı kesildikten sonra minnet duygusunu kaybetmeyerek bu kadar vefakâr olabilir? Hangi milletin askeri kendisini bu denli vatanına adayabilir di? Bir kez daha, böyle yüce bir ulusa, böyle kahraman askerlere, MEHMETÇİĞE hizmet etmenin gururunu içimde hissettim. O faks halen evimin başköşesinde bir anı olarak durur.”

Babam Şehit mi oldu?

Ben o zamanlar, 16 yaşında lise ikinci sınıf öğrencisiydim. Babam, Bingöl'de ortak bir operasyona katılmak için görevlendirilmiş, Elazığ Jandarma Taburunun başında, tabur komutanı olarak, hatırladığım kadarıyla dört günlük bir operasyona gönderilmişti. Her görevinde olduğu gibi, ondan haber almak için akşam üzeri 16:30 sularında askeri bir araçla tabur binasına doğru hareket ettim. Taburda asker abilerimden çok az kişi görevli olarak kalmış, taburun tamamına yakını operasyona gitmişti. O gün hava bulanık, yağmurlu bir hava görünümündeydi. Akşam 19:00'a kadar taburda kaldım. Vakit geçmek bilmiyor operasyondan bir türlü haber gelmiyordu. Ama benim içimde tarifi anlatılmaz ve çok farklı bir sıkıntı vardı. Bu sıkıntıyı içimde taşıyarak 19:15 civarı eve döndüm. Akşam yemeğimi yeni yemiştim, birkaç dakika sonra karşı komşumuz ve oğlu bize oturmaya geldiler. Ardından birer birer, diğer rütbeli eşleri de, bizim eve gelmeye başladılar. Bu gayet normal bir şey idi, çünkü lojmandaki subay aileleri her zaman bir araya gelir dayanışma içinde sohbetlerini ederler ve birbirlerine destek olurlardı. Ben de yine öyle bir toplanma olduğunu düşünerek, içeride arkadaşım ile sohbet ediyordum. Gece 20:00-20:30 arası annemin bağırmasını duydum. “ Milyonda bir rastlanan, bir kas hastalığına yakalandığım için doğuştan yürüyemiyor ve tekerlekli sandalyemle bütünleşmiş bir halde yaşıyordum”. Birden, - Ne oldu? diye, arkadaşımı içeri odaya gönderdim. Dürüst olmak gerekirse, yaşlı ve hasta olan anneannemi kaybettiğimizi ve annemin onun haberini aldığını zannettim. Birkaç dakika geçmeden annem, - Mahmut öldü mü !, diyerek bir çığlık attı. Ben inanılmaz bir şok içinde idim. Çünkü, benim bildiğim babam yılların askeri, 20 yıllık subaykolay kolay ölemezdi. Ama kafamda ve yüreğimde fırtınalar kopuyordu. Annem odama gelerek, - Oğlum baban öldü dedi ve ağlayarak bana sarıldı. Ben hala, ölümü babama konduramıyor, bir türlü inanmak istemiyordum. Çünkü, her operasyonda sürekli telsizle bilgi alınır ve asker abilerim tarafından, bana da söylenirdi. Ben taburda bulunduğum esnada, bana operasyon bölgesi ile bağlantı kurulamadığını söylemişlerdi. Bende buna güvenerek annemi teselli etmeye çalışıyor, operasyon bölgesindenhaber alınamadığını tekrar tekrar anlatmaya çalışıyordum. Ama annem beni dinlemiyor, sürekli feryat figan ediyordu. O sırada kız kardeşimi, ikinci bölük komutanının eşi olan komşumuz yanına alarak evlerine götürdü, o zaman kız kardeşim henüz yedi yaşında idi. Daha sonra bana, babamın yaralandığını söylediler. Ben, - Neresinden yaralandı? diye sorduğumda, - Telsiz irtibatının koptuğunu ve bir daha kendisinden haber alınamadığını , ifade ettiler. O ara lojmandaki evimizde, inanılmaz bir telefon trafiği yaşanıyordu. Saat gece 23:00 olmuş, benim yakın muhafızım ve birkaç rütbeli subay bizim eve gelmişlerdi. Subaylar; - Babamın yaralandığını”, aşırı kar yağışı nedeni ile telsiz haberleşmesinin koptuğunu söylediler. Bütün gece dua ederek, Allah'tan babamın tekrar sağ salim evimize dönmesini diledim. Güneş doğmuştu, çok yorgun ve harap bir şekilde yatağıma uzanmış vaziyette, yakın muhafızım ile beraber sessizlik içinde odam da bir haber bekliyordum. Yakın muhafızım da, - Babamın ölemeyeceğini, bir avuç şerefsizin kahpe kurşununa hedef olamayacağını, bana tekrar tekrar söylüyordu. Sabah 9:30'da Babamın İl Jandarma Komutanlığında görevli olan, devresi bir binbaşı odama geldi. Karşıma oturarak hatırımı sordu. Ben de; - Sorunun çok gereksiz olduğunu ve kendimi çok kötü hissettiğimi, söyledim. Ve derin bir nefes alarak, binbaşıya şu soruyu sordum; - Babam şehit mi oldu?, binbaşı da; - Evet Ozancığım dedi. Ben de, - Vatan sağ olsun diyerek, karşılık verdim. Hiç konuşmadan, 15 dk. boyunca sürekli tavana baktım. O sırada, Kayseri'de oturan dedem ve amcam da, Elazığ'daki lojmanımıza gelmişti. Onlar, haberi çok önceden duymuşlardı. Dedem ve amcam boynuma sarılmışlardı. Saat 11:00 civarı evimize bir hoca gelerek, Kuran'dan ayetler okudu. 11:15'de Elazığ Askeri Hastanesine doğru hareket ettik, babamı son bir defa olsun görmek istedim. Morgda cansız yatıyordu. Ben, - Baba diye, bir çığlık attım. Sonra dışarı çıkarak, çok sevdiğim Tabur Karargah Astsubayına sarılarak hüngür hüngür ağladım. Tabur karargah personelinin hepsi, ağzında bir sigara, toplu olarak bir köşede oturmuşlardı. Dışarıda hepsi omzumu sıvazlıyor, ağızlarını bile açamadan sadece yüzüme bakıyorlardı. Çünkü, Komutanları Şehit düşmüştü. 11:30'da Alaya hareket ederek, babamın Elazığ'dan uğurlanma merasimine katıldım. Babam ve Maraş'lı olan askeri Ahmet NALÇACI, aynı operasyonda Şehit düşmüşlerdi. Önümde ay yıldızlı bayrağa sarılı iki tane tabut; birinde babam, diğerinde hayatının baharında vatan için canını veren bir abim yatıyordu. Merasim kıtası babamın askerlerinden seçilmişti. Hepsi beni çok yakından tanıdıkları ve sevdikleri için, sessizce bana bakıyorlardı. Ben de onlara donuk gözlerle karşılık veriyordum. Sonra yavaş yavaş yürüyerek, alayın dışına çıktık. Babamın ve askerinin bayrağa sarılı naaşını, iki ayrı araca koydular. Askerinin bayrağa sarılı naşını aynı araba ile, memleketi olan Kahramanmaraş'a gönderdiler. Biz de, başka bir konvoy ile Elazığ Havalimanına doğru hareket ettik. O sırada önümüzde yol almakta olan merasim kıtasının otobüsünün arka camı, bana bakan askerlerle doluydu. Camda boşluk göremezdiniz. Biz havaalanına giderken, karşı yönden bizim Tabura ait Land –Rover marka araçlar operasyondan dönüyorlardı. Ve ben içimde tarif edilemeyecek duygularla o araçların geçişini seyrediyordum. Havaalanında bizi bir C-130 askeri nakliye uçağı bekliyordu. Önce, babamın bayrağa sarılı naaşını uçağa aldılar. Ardından annem, kardeşlerim, dedem, amcam ve ben uçağa bindik. En küçük kardeşim henüz iki yaşında, diğeri de daha yedisindeydi. Annem aldığı ilaçların etkisi ile yarı aygın, yarı baygın bir vaziyette oturuyordu. Havalanmadan önce uçuş personeli yanımıza gelerek tek tek başsağlığı dilediler. Uçak 13:30'da Kayseri'ye doğru hareket etti. Babaannem, büyükbabam, halalarım ve diğer amcalarımı da bekledikleri, Kayseri Havaalanından alarak, Ankara'ya doğru havalandık. Saat 16:00 civarı, Ankara Etimesgut Askeri Havaalanına indik. Bizi burada merasim kıtası bekliyordu. Babamın naaşını yavaş adımlarla uçaktan indirdiler. Ardından ben ve ailem uçaktan indik. Teyzemin kocası, amcam gibi gördüğüm subay olan eniştem, havaalanına gelen erkek kardeşine sarılarak, - Mahmut abim öldü, diye bağırdı. Sonra biz, subay olan amcamın evine doğru hareket ettik. O geceyi amcamın evinde feryat figan bir şekilde geçirdik. Gecenin geç saatlerine kadar en küçüğünden en büyüğüne kadar gelen subay ve eş dostun sayısını hatırlayamıyorum bile. Ertesi gün öğle namazını müteakiben, babamı Cebeci Şehitliğine defnettik. İnanmayabilirsiniz ama babamın şehit olduğunu öğrendiğim andan itibaren, defin anına kadar ağlamadım. Çünkü benim inancıma göre şehidin arkasından ağlanmazdı. Babamın tabutuna sarılı bayrağını bana teslim eden Tümgeneral; - Aferin oğlum çelik gibi sinirlerin varmış, ilk defa senin kadar metin bir insanla karşılaştım. O günlerde üç ay boyunca amcamın yanında kaldık. Gidip gelen rütbeli subayın ardı arkası kesilmiyor, her gelen bir vaatte bulunuyor ve bir daha gelmiyordu. Daha sonraları bu durum sadece telefon aramalarıyla sınırlanmaya başladı. Verilen vaatler unutulmuş ne hakkımız olan lojman ayarlanmış, ne de öğretmen olan annemin Ankara'da bir okula tayini yapılmıştı. Ve özürlü olmamdan dolayı beni okula götürüp getirecek askeri servis vaadi yerine getirilmediği gibi lojman olarak da Elazığ'daki eski evimiz tavsiye edilmişti. “ Babamı kaybettiğim topraklara gidip oraya yerleşmem benden nasıl istenebilirdi”. Birkaç kere de yüksek rütbeli bazı kimseler ve eşleri, anneme bir takım Darülaceze tarzı yurtların adlarını vererek benim orada kalmamı tavsiye etmişler ve oğlunuza ancak onlar bakabilir diye akıl vermeye çalışmışlardı. Güya kendi dar kafalarınca bize iyilik edip, bizi birbirimizden ayırmaya çalışıyorlardı. Hatta annem bir gün dayanamayıp, gelen telefona; - Siz şimdiye kadar bize ne verdiniz ki, bir kocam vardı onu da elimden aldınız, şimdi de oğlumu mu elimden alacaksınız ?, ben çocuğumdan ayrılmam , diyerek sert bir şekilde çıkışmıştı. Yaşadığımız bu gibi tatsız olaylardan sonra içimde olan okuma şevki de kırılmıştı. Hatta kazanmış olduğum Gazi Üniversitesi İktisat Fakültesine bile gitmedim. Lise tahsilinden sonra yaklaşık yedi sene kendi odamda, kendime ait küçük bir dünya kurdum. Şu an kaybettiğim yedi senenin ve gidemediğim okulumun hesabını kimden soracağımı merak ediyorum?... Babamın şehit olması ve yaşadığımız bu gibi olaylardan sonra annem yaşıtlarına göre çok yıpranmış ve erken yaşlanmış, kardeşlerimse babamı benim anlattığım, babamla ilgili olaylar ve hatıralarda kalan fotoğraflardan tanımaya başlamıştı... Babamın şehit olmasının üzerinden dokuz sene geçti. Ve ben onu hala arıyor ve özlüyorum. “ Bunun yanı sıra, bir şehit çocuğu olmaktan büyük onur duyuyorum. Bir Atatürk milliyetçisi olarak; babamın Türk tarihine geçen aziz şehitlerimizden biri olması, bulunduğum her ortamda alnım ak, başım dik bir şekilde ve gururlu bir biçimde davranmamı sağlıyor ”. Ozan ŞAHİN (Şehit Jandarma Binbaşı Mahmut ŞAHİN'in oğlu. ) Kaynak: www.savasyucel.net

Osmanlı İmparatorluğu - Maps of Ottoman Empire

AZİZ ŞEHİTLERİMİZ

Türkiye Cumhuriyeti Türk Silahlı Kuvvetleri Aziz Şehitlerimiz

Tüm Liste

http://bc.vc/FJrzDL

Misak-i Milli

Irak'ın Musul kentinde bulunan terör örgütü DAEŞ'ten temizlemek için başlatılan operasyonlarda Türkiye'nin yer alıp almaması gündemin birinci maddesi oldu. Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan'ın her konuşmasında gündeme getirdiği Misakı Milli sınırları vurgusuyla, Türkiye'nin bu operasyonda yer alması gerektiğini ifade etti. Erdoğan "Misak-ı Milli'yi anlarsak Musul'u da anlarız. Yeni nesile bunu anlatmak en önemli görevlerimizden" dedi.

Peki Misakı Milli sınırları nelerdir, Misakı Milli kararları nelerdir? İşte ayrıntılar...

1- Misakı milli sınırları;
2- Günümüz Türkiye sınırları;

Misakı Milli nedir?

Misak-ı Millî (Günümüz Türkçesi ile Milli Yemin) Kurtuluş Savaşı'nın siyasi manifestosu olan altı maddelik bildirinin adıdır. İstanbul'da toplanan son Osmanlı Mebusan Meclisi tarafından 28 Ocak 1920'de oy birliği ile kabul edilmiş ve 17 Şubat'ta kamuoyuna açıklanmıştır.

BARIŞ İÇİN ASGARİ ŞARTLARIMIZI İÇERİYOR

Bildiri, I. Dünya Savaşı'nı sona erdirecek olan barış antlaşmasında Türkiye'nin kabul ettiği asgari barış şartlarını içerir. Toplantıdan çıkan kararlar arasında, özellikle Müdafaa-i Hukuk Cemiyeti üyesi milletvekillerinin yoğun çabasıyla gizli bir oturumda daha önce Mustafa Kemal Atatürk tarafından hazırlanan Misak-ı millinin kabul edilmesi vardır (28 Ocak 1920).

Bildiri mecliste Ahd-ı Millî Beyannamesi adıyla kabul edilmiş, ancak daha sonra "Misak-ı Millî" olarak anılmıştır. Her iki deyim Ulusal Yemin anlamına da gelir.

İŞTE MİSAKİ MİLLİ KARARLARI

1. Mondros Ateşkesi imzalandığı sırada işgal edilmemiş bölgeler kesin Türk yurdudur, parçalanamaz.
2. Kars, Ardahan ve Batum'da (Elviya-i Selase) gerekirse referanduma gidilecektir.
3. Araplar kendi geleceklerini kendileri belirleyecektir. (Arapların çoğunlukla yaşadığı yerlerde referandum yapılacaktır.)
4. Batı Trakya'nın geleceği referandum ile belirlenecektir.
5. İstanbul, Marmara ve Halifenin güvenliği sağlandığı takdirde, Boğazlar trafiğe açılacaktır.
6. Azınlıklara, diğer ülkelerdeki Türk azınlığa tanınan haklar tanınacaktır.
7. Siyasi, mali ve adli gelişmemizi engelleyen sınırlamalar kabul edilemez. (Kapitülasyonlar)

KURTULUŞ SAVAŞI

1918

Tarih	Olgu
30 Ekim	Osmanlı Devleti ile I. Dünya Savaşı galibi ülkeler arasında savaşı sona erdiren Mondros Mütarekesinin imzalanması.
31 Ekim	Mustafa Kemal Paşa'nın Adana'da konuşlanmış bulunan Yıldırım Orduları Grubu komutanlığını Alman general Liman Von Sanders'den devralması.
1 Kasım	İttihat ve Terakki Fırkası'nın son kongresinin İstanbul'da toplanması
2 Kasım	Enver Paşa, Talat Paşa, Cemal Paşa ve diğer bazı İttihat ve Terakki liderlerinin İstanbul'u terk etmeleri.
8 Kasım	Britanya ordusu birliklerinin Musul'u işgali.
8 Kasım	Sadrazam Ahmed İzzet Paşa ve kabinesinin istifası.
9 Kasım	Britanya ordusu birliklerinin İskenderun'u ve Çanakkale Boğazı'nın iki yakasını işgali.
11 Kasım	Ahmed Tevfik Paşa'nın sadrazam tayin edilerek yeni Osmanlı hükümetini kurması.
12 Kasım	Bir Fransız tugayının İstanbul'a girişi. Ertesi gün Britanya, Fransa, ve Yunanistan savaş gemilerinden oluşan bir filonun İstanbul önünde demirlemesi ve karaya ilave birliklerin çıkması.
12 Kasım	Fransız ordusu birliklerinin İskenderun'u işgali.
13 Kasım	İstanbul'un işgali
13 Kasım	Mustafa Kemal Paşa'nın Adana'dan İstanbul'a gelişi.
14 Kasım	Fransız ve Yunan ordusu birliklerinin Meriç Nehri'nin doğusuna geçerek Uzunköprü'yü ve Trakya demiryolu hattının Çatalca Hadımköy'e kadar uzanan bölümünü işgali.
15 Kasım	Osmanlı ordusu birliklerinin Bakü'den çekilmesi. Şehrin takip eden günlerde Britanya birlikleri tarafından işgali.
15 Kasım	Fransız ordusu birliklerinin Belen'i işgali
18 Kasım	Osmanlı ordusu birliklerinin Tebriz'den çekilmesi.
28 Kasım	Kâzım Karabekir Paşa'nın Kars'tan İstanbul'a gelişi.
1 Aralık	Yapılacak barış anlaşmasında Osmanlı Devleti Türk-Müslüman halkının haklarını savunmak üzere ilk Müdafaa-i Hukuk Cemiyetleri'nin İzmir, Trakya ve Doğu Anadolu vilayetlerinde kuruluşu.
6 Aralık	Britanya ordusu birliklerinin Kilis'i.
7 Aralık	Fransız ordusu birliklerinin Antakya'yı işgali.
11 Aralık	Fransız ordusu birlikleri ile beraber yerli Ermenilerin Dörtyol'u işgali.
17 Aralık	Fransız donanması gemilerinin Mersin'e çıkartma yapması ve Fransız ordusu birliklerinin şehri işgali.
19 Aralık	Fransız ordusu birliklerinin Tarsus'u işgali. Dörtyol'da işgale karşı ilk silahlı direnişin gerçekleşmesi ile Güney Cephesi'nde (Batı kaynaklarında "Cilicia War") çatışmaların başlaması.
20 Aralık	Fransız birliklerinin güney Anadolu'nun anahtarı Adana'yı işgali.
21 Aralık	Osmanlı Meclis-i Mebusanının tek parti rejimi altında faaliyet göstermiş 1914-1918 Döneminin padişah tarafından sona erdirilmesi.
21 Aralık	"Adana Müdafaa-i Hukuk Cemiyeti"nin kuruluşu.
23 Aralık	Fransız ordusu birliklerinin Osmaniye ve Islahiye'yi işgali.
23 Aralık	Britanya birliklerinin Batum'u işgali.
27 Aralık	Güney'de Fransız işgal bölgesinin Pozantı ve Gülek Boğazı'na kadar genişletilerek Çukurova'nın tamamı üzerinde işgalin tamamlanması.
30 Aralık	Yunanistan'ın toprak taleplerini başlatılacak Paris Barış Konferansı'na sunmak amacıyla Kasım ayında Paris'e yaptığı bir ziyaretin ardından, Yunanistan Başbakanı Venizelos'un, İngiltere Başbakanı Lloyd George'a ilettiği bir nota ile, bu toprak taleplerinin Rodos (veya Meyis) adaları karşısından Marmara Denizi'ne kadar uzanan Batı Anadolu bölgesinin tamamını içerdiğini yinelemesi.

1919

Tarih	Olgu
3 Ocak	Britanya ordusu birliklerinin Cerablus'u işgali.
15 Ocak	Britanya ordusu birliklerinin Antep'ı işgali. Yıl sonunda İngilizlerin yerini Fransız ordu birlikleri alacaktır.
22 Ocak	Osmanlı ordusu birliklerinin Batum'u tahliye etmeye başlaması.
2 Şubat	Britanya ordusu birliklerinin Maraş'ı işgali. Yıl sonunda İngilizlerin yerini Fransız ordu birlikleri alacaktır.
27 Şubat	Britanya ordusu birliklerinin Birecik'i işgali. Yıl sonunda İngilizlerin yerini Fransız ordu birlikleri alacaktır.
8 Mart	Fransız donanmasının iki gambotunun Zonguldak ve Karadeniz Ereğlisi'ne asker çıkarması.
10 Mart	Ahmed Tevfik Paşa hükümetinin düşmesi. Damat Ferit Paşa'nın ilk sadaretinin ilk hükümetini kurması.
24 Mart	Britanya ordusu birliklerinin Urfa'yı işgali. Yıl sonunda İngilizlerin yerini Fransız ordu birlikleri alacaktır.
29 Nisan	İtalyan birliklerinin Antalya'yı işgali.
30 Nisan	İngilizlerin Kars yönetimini Ermenilere bırakması.
15 Mayıs	Yunan ordusu birliklerinin İzmir'e çıkışı. İzmir'in işgalinin başlaması. Hasan Tahsin'in ilk kurşunu. Albay Fethi Bey'in "Zito Venizelos" diye bağırmayı reddettiği için süngülenmesi. Sarıkışla'daki silahsız Türk askerlerinin katledilmesi. Gün içinde farklı tahminlere göre 300-400 Türk sivilin öldürülmesi, yaralanması, taciz veya tecavüze uğraması.
15 Mayıs (9 Eylül 1922)	Kurtuluş Savaşı Batı Cephesi
16 Mayıs	Mustafa Kemal Paşa'nın 9. Ordu müfettişi olarak Bandırma Vapuru ile İstanbul'dan Samsun'a hareket etmesi.
16 Mayıs	Yunan ordusu birliklerinin Urla, Çeşme, Karaburun ve Sakız, Midilli, Sisam, Ahikerya Ipsara adalarını işgali Seferihisar'ı işgali.
18 Mayıs	Yunan ordusu birliklerinin Söke'yi işgali.
19 Mayıs	Mustafa Kemal Paşa'nın Samsun'a ayak basması.
19 Mayıs	Damat Ferit Paşa'nın İzmir'in işgali nedeniyle dağıtılmış olan kabinenin yerine ilk sadaretinin ikinci kabinesini kurması.
21 Mayıs	Yunan ordusu birliklerinin Menemen ve Torbalı'yı işgali.
22 Mayıs	Yunan ordusu birliklerinin Selçuk ve Bayındır'ı işgali.
23 Mayıs	Sultanahmet Mitingleri'nin birincisinin gerçekleştirilerek Halide Edip'in tarihi bir konuşma yapması (mitingler 30 Mayıs 1919, 10 Ekim 1919 ve 13 Ocak 1920 tarihlerinde tekrarlanacaktır).
23 Mayıs	Yunan ordusu birliklerinin Foça'yı işgali.
25 Mayıs	Yunan ordusu birliklerinin Manisa'yı işgali.
26 Mayıs	Yunan ordusu birliklerinin Germencik'i işgali.
27 Mayıs	Yunan ordusu birliklerinin Aydın ve İncirliova'yı işgali.
27 Mayıs	Aydın Savunması
28 Mayıs	Havza genelgesinin yayınlanması
29 Mayıs	Yunan ordusu birliklerinin Turgutlu'yu işgali.
30 Mayıs	Yunan ordusu birliklerinin Tire'yi işgali.
1 Haziran	Yunan ordusu birliklerinin Ödemiş'i işgali.
2 Haziran	Yunan ordusu birliklerinin Kınık ve Kiraz'ı işgali.
3 Haziran	Yunan ordusu birliklerinin Nazilli'yi işgali.
12 Haziran	Yunan ordusu birliklerinin Bergama'yı işgali.
13 Haziran	Yunan ordusu birliklerinin Dikili'yi işgali.
14 Haziran	Yusuf İzzet Paşa komutasındaki Kuvayı Milliye güçlerinin Balıkesir'den hareketle Bergama'yı kuşatması ve Bergama Baskınını gerçekleştirmesiyle Yunan ordusunun 400 kadar zayiatla Bergama'yı terkederek Menemen'e çekilmek zorunda kalması.
22 Haziran	Mustafa Kemal Paşa, Rauf Orbay, Refet Bele, Ali Fuat Cebesoy ve Kâzım Karabekir tarafından Amasya Genelgesinin yayınlanması ile Sivas'ta ulusal ölçekte ve öncesinde Erzurum'da doğu vilayetleri için milletin istiklalini kurtarma amaçlı kongreler düzenlenmesi çağrısı yapılması.
28 Haziran	Yunan işgaline direnişin örgütlenmesi amaçlı birinci Balıkesir Kongresinin toplanması. Batı Anadolu'nun tamamını kapsayacak bir kongrenin Alaşehir'de toplanmasına karar verilmesi. Balıkesir'de aynı amaçla 10 Mart 1920 tarihine kadar art arda beş kongre düzenlenecektir.
30 Haziran	Yunan ordusu birliklerinin Burhaniye ve Saruhanlı'yı işgali.
21 Temmuz	Damat Ferit Paşa'nın bir gün önce dağıtılmış olan kabinenin yerine ilk sadaretinin üçüncü kabinesini kurması.
23 Temmuz 4 Ağustos	Erzurum Kongresi
26 Temmuz 31 Temmuz	Balıkesir Kongresi
16 Ağustos	Batı Anadolu'nun tamamında direnişin örgütlenmesi amaçlı Alaşehir Kongresinin çalışmalarını tamamlaması ve düzenlenecek Sivas Kongresi'ne gönderilecek temcilcilerin seçilmesi.
4 Eylül 11 Eylül	Sivas Kongresi
30 Eylül	Damat Ferit Paşa'nın görevden alınmasıyla ilk sadaret döneminin sona erişi.
6 Ekim	Ali Rıza Paşa'nın sadrazamlığa getirilerek kabinesini kurması.
22 Ekim	Mustafa Kemal Paşa, Rauf Orbay ve Bekir Sami Bey'in (Heyet-i Temsiliye) Amasya'ya gelen Osmanlı hükümeti Bahriye Nazırı Hulusi Salih Paşa ile görüşmeleri sonucunda Amasya Protokolü'nün imzalanması.
29 Ekim	Fransız ordusu birliklerinin İngilizlerin yerini alarak Maraş'ı işgali.
31 Ekim	Sütçü İmam olayı ile Maraş'ta direnişin başlaması.
21 Kasım	Fransız ordusu birliklerinin Mardin'i bir günlük işgal denemesi, şiddetli direnişle karşılaşacaklarını farkederek aynı gün şehri terk etmek zorunda kalmaları.
27 Aralık	Mustafa Kemal Paşa'nın Ankara'ya gelişi.

1920

Tarih	Olgu
21 Ocak 12 Şubat	Maraş Savunması
26 Ocak	Köprülü Hamdi Bey önderliğinde 40 atlı arkadaşının 26 Ocak'ı 27 Ocak'a bağlayan gece Akbaş Cephaneliği Baskını'nı düzenlemesi.
12 Şubat	Kuvayi Milliye güçlerinin Fransız ordusu birliklerini Maraş'ı terk etmek zorunda bırakmaları.
2 Mart	Ali Rıza Paşa kabinesinin düşmesi.
7 Mart	Kuvayi Milliye güçlerinin Fransız ordusu birliklerini Kadirli'yi terk etmek zorunda bırakmaları.
8 Mart	Hulusi Salih Paşa'nın sadrazamlığa getirilerek kabinesi kurması.
16 Mart	İstanbul'un resmen işgali.
2 Nisan	Hulusi Salih Paşa kabinesinin düşmesi.
5 Nisan	Damat Ferit Paşa'nın bir kez daha sadrazamlığa getirilerek kabinesini kurması.
13 Nisan	Büyük Millet Meclisi seçimlerine ve Ankara'da hükümet kurulmasına karşı Damat Ferit Paşa hükümeti destekli Hilafet Ordusu hareketinin Düzce'de patlak vermesi.
18 Nisan	Hilafet Ordusu hareketinin Bolu'ya yayılması
20 Nisan	Hilafet Ordusu hareketinin Gerede'ye yayılması
23 Nisan	Ankara'da Büyük Millet Meclisi'nin açılması ve 1. Dönem'in olağanüstü şartlarda çalışmalarına başlaması.
25 Nisan	Hilafet Ordusu hareketinin Safranbolu'ya yayılması.
25 Nisan	Kuvayi Milliye güçlerinin Fransız ordusu birliklerini Pozantı'yı terk etmek zorunda bırakmaları.
29 Nisan	Hıyanet-i Vataniye Kanununun çıkarılması
30 Nisan	Hilafet Ordusu hareketinin Çerkeş'e yayılması
27 Mayıs	Güney cephesinde Kuvayı Milliye güçlerinin ilk kapsamlı askeri başarısını teşkil eden Karboğazı Baskınında 500 Fransız askerinin esir edilmesi.
2 Haziran	Kuvayi Milliye güçlerinin Fransız ordusu birliklerini Kozan'ı terk etmek zorunda bırakmaları.
8 Haziran	Fransız askerlerinin Karadeniz Ereğlisi'nden çekilmeleri.
18 Haziran	Fransızların Zonguldak üzerinde yoğunlaşarak şehrin tamamını ve resmen işgal etmeleri.
15 Haziran	15. kolordu Komutanlığı "Doğu Cephesi Komutanlığı" olarak adlandırıldı ve Kazım Karabekir Paşa komutanlığa atandı.
22 Haziran	Yunan ordusu birliklerinin Akhisar'ı işgali.
23 Haziran	Yunan ordusunun Batı Anadolu'da güney Marmara Bölgesi'nden Büyük Menderes Nehri'ne kadar uzanan bir hatta geniş çaplı bir taarruza geçmesi.
24 Haziran	Yunan ordusu birliklerinin Salihli, Soma ve Kırkağaç'ı işgali.
25 Haziran	Hilafet Ordusu hareketinin (isyanının) bastırılması, İstanbul hükümetinin Ankara hükümeti güçleri karşısından aldığı yenilgiler nedeniyle Kuva-i İnzibatiye'yi lağvetmesi.
25 Haziran	Yunan ordusu birliklerinin Alaşehir'i işgali.
28 Haziran	Yunan ordusu birliklerinin Kula'yı işgali.
30 Haziran	Yunan ordusu birliklerinin Balıkesir'ı işgali.
1 Temmuz	Yunan ordusu birliklerinin Edremit'ı işgali.
2 Temmuz	Yunan ordusu birliklerinin Bandırma ve Biga'yı işgali.
5 Temmuz	Yunan ordusu birliklerinin Buldan'ı işgali.
8 Temmuz	Yunan ordusu birliklerinin Bursa'yı işgali.
11 Temmuz	Yunan ordusu birliklerinin İznik'i işgali.
20 Temmuz	Yunan ordusu birliklerinin işgali Trakya'ya yayarak Tekirdağ, Marmara Ereğli ve Çorlu'yu işgali.
11 Temmuz	Kuvayi Milliye güçlerinin Fransız ordusu birliklerini Birecik'i terk etmek zorunda bırakmaları.
31 Temmuz	Bir gün önce kabinesini yenilemek amacıyla istifa etmiş bulunan Damat Ferit Paşa'nın son hükümetini kurması.
4 Ağustos	Yunan ordusu birliklerinin Gelibolu'yu işgali.
10 Ağustos	Sadrazam Damat Ferit Paşa, Maarif Nazırı (Eğitim Bakanı) Bağdatlı Mehmed Hadi Paşa, büyükelçi Reşad Halis ve Şura-yı Devlet reisi Rıza Tevfik'in Sevr Antlaşması'nı imzalamaları.
28 Ağustos	Yunan ordusu birliklerinin Uşak ve Afyonkarahisar'ı işgali.
20 Eylül	Kazım Karabekir'in Doğu cephesinin başına geçmesi ve Gümrü Antlaşması'nın imzalanması.
17 Ekim	Damat Ferit Paşa'nın son kabinesinin düşmesi.
21 Ekim	Son Osmanlı sadrazamı Ahmed Tevfik Paşa'nın yeniden göreve tayin edilerek hükümetini kurması.
22 Ekim	Kuvayi Milliye güçlerinin Fransız ordusu birliklerini Saimbeyli'yi terk etmek zorunda bırakmaları.
24 Ekim 12 Kasım	Gediz Muharebeleri

1921

Tarih	Olgu
6 Ocak	I. İnönü Muharebesi'nin başlaması. Savaş altı gün sürecek ve 11 Ocak'ta İsmet Paşa (İsmet İnönü) komutasındaki Türk ordusu birliklerinin zaferi ile sonuçlanacaktır.
16 Mart	Sovyet Rusya ile TBMM Hükümeti arasında Moskova Antlaşmasının imzalanması
22 Mart	Kuvayi Milliye güçlerinin Fransız ordusu birliklerini Feke'yi terk etmek zorunda bırakmaları.
23 Mart	II. İnönü Muharebesi'nin başlaması. Savaş on gün sürecek ve 1 Nisan'da İsmet Paşa (İsmet İnönü) komutasındaki Türk ordusu birliklerinin zaferi ile sonuçlanacaktır.
28 Mart	Kuvayi Milliye güçlerinin Fransız ordusu birliklerini Düziçi ve Bahçe'yi terk etmek zorunda bırakmaları.
1 Nisan	Kuvayi Milliye güçlerinin Fransız ordusu birliklerini Karaisalı'yı terk etmek zorunda bırakmaları.
11 Nisan	Kuvayi Milliye güçlerinin Fransız ordusu birliklerini Urfa'yı terk etmek zorunda bırakmaları.
9 Haziran	Fransız eski devlet bakanı Franklin Bouillon'un Fransız birliklerinin sürekli gerilediği Güney Cephesi konusunda bir anlaşmaya varmak üzere Fransahükümetinin temsilcisi sıfatıyla Ankara'ya gelmesi.
21 Haziran	Türk ordusunun başlıca malzeme sevkiyat kanalı İnebolu limanının Yunan muhribi Kilkis ve destroyer Panthir tarafından bombalanması. Bombardıman 30 Ağustos günü tekrarlanacaktır.
21 Haziran	Fransızların Zonguldak'tan işgali kaldırarak askerlerini geri çekmeleri
10 Temmuz - 21 Temmuz	Kütahya-Eskişehir Muharebeleri
23 Ağustos	Sakarya Meydan Muharebesi'nin başlaması.
13 Eylül	Sakarya Meydan Muharebesi'nin Türk zaferi ile sona erişi.
20 Ekim	Türk Dışişleri Bakanı Yusuf Kemal Tengirşenk ile Fransa hükümeti temsilcisi Franklin Bouillon arasında Güney Cephesi'nde savaşın sona ermesini sağlayan Ankara Mutabakatnamesinin imzalanması.
15 Kasım	Fransız ordusu birliklerinin Islahiye'yi boşaltmaları.
7 Aralık	Fransız ordusu birlikleri ile eşzamanlı olarak İngiliz işgal kuvvetlerinin Kilis'i boşaltmaları.
25 Aralık	Fransız ordusu birliklerinin Antep'i boşaltmaları.

1922

Tarih	Olgu
3 Ocak	Fransız ordusu birliklerinin Mersin'i boşaltmaları.
5 Ocak	Fransız ordusu birliklerinin Adana, Ceyhan ve Tarsus'u boşaltmaları.
7 Ocak	Fransız ordusu birliklerinin Osmaniye'yi boşaltmaları.
8 Ocak	Fransız ordusu birliklerinin Erzin'i boşaltmaları.
9 Ocak	Fransız ordusu birliklerinin Dörtyol'u boşaltmaları.
25 Ağustos	25 Ağustos'u 26 Ağustos'a bağlayan gece Atatürk'ün Şuhut'tan Kocatepe'ye yürüyüşü (Zafer yürüyüşü).
26 Ağustos	Başkomutanlık Meydan Muharebesi'nin başlaması. Meydan muharebesi beş gün sürecek ve 30 Ağustos'ta kesinleşen Türk zaferi sonrasında Büyük Taarruz başlayacaktır.
27 Ağustos	Afyonkarahisar ve Sincanlı'nın Yunan işgalinden kurtuluşu.
30 Ağustos	Kütahya, Altınyayla ve Demirci'nin Yunan işgalinden kurtuluşu.
31 Ağustos	Banaz ve Sivaslı'nın Yunan işgalinden kurtuluşu.
1 Eylül	Uşak, Seyitgazi, Gediz ve Kiraz'ın Yunan işgalinden kurtuluşu.
2 Eylül	Eskişehir, Karahallı, Ulubey ve Dursunbey'in Yunan işgalinden kurtuluşu.
3 Eylül	Eşme, Ödemiş, Selendi, Tavşanlı, Emet, Güney, Buharkent ve Bigadiç'in Yunan işgalinden kurtuluşu.
4 Eylül	Bilecik, Bozüyük, Söğüt, Buldan, Bayındır, Tire, Simav, Kula ve Sarıgöl'ün Yunan işgalinden kurtuluşu.
5 Eylül	Kuyucak, Nazilli, Sultanhisar, Kınık, Sındırgı, Susurluk, Pazaryeri, Domaniç, Alaşehir, Gördes ve Salihli'nin Yunan işgalinden kurtuluşu.
6 Eylül	Balıkesir, Balya, Gönen, Savaştepe, Kepsut, Söke, İnegöl, Yenişehir, Akhisar, Ahmetli, Gölmarmara'nın Yunan işgalinden kurtuluşu.
7 Eylül	Aydın, İncirliova, Germencik, Kuşadası, İvrindi, Torbalı, Saruhanlı ve Turgutlu'nun Yunan işgalinden kurtuluşu.
8 Eylül	Manisa, Selçuk, Kemalpaşa, Burhaniye, Havran, Edremit'in Yunan işgalinden kurtuluşu.
9 Eylül	İzmir'in Kurtuluşu
10 Eylül	Orhangazi'nin Yunan işgalinden kurtuluşu.
11 Eylül	Bursa, Gemlik, Orhaneli, Seferihisar ve Foça'nın Yunan işgalinden kurtuluşu.
12 Eylül	Sandıklı, Haymana, Mudanya, Kırkağaç ve Urla'nın Yunan işgalinden kurtuluşu.
13 Eylül	Soma'nın Yunan işgalinden kurtuluşu. 17 Eylül'e kadar sürecek 1922 İzmir Yangınının başlaması.
14 Eylül	Manyas, Karacabey, Mustafakemalpaşa, Bergama ve Dikili'nin Yunan işgalinden kurtuluşu.
14 Eylül	İzmir Yangını
15 Eylül	Ayvalık'ın Yunan işgalinden kurtuluşu.
16 Eylül	Çeşme'nin Yunan işgalinden kurtuluşu.
17 Eylül	Bandırma'nın Yunan işgalinden kurtuluşu.
18 Eylül	Erdek, Biga, Çan, Karaburun ve Mahmudiye'nin Yunan işgalinden kurtuluşu.
20 Eylül	Mihalıççık ve Sivrihisar'ın Yunan işgalinden kurtuluşu. Balkan Savaşı'nda Yunanistan'ın eline geçmiş bulunan Bozcaada'nın alınması.
21 Eylül	Ayvacık'ın Yunan işgalinden kurtuluşu.
22 Eylül	Emirdağ'ın Yunan işgalinden kurtuluşu.
24 Eylül	Bolvadin ve Çay'ın Yunan işgalinden kurtuluşu. Balkan Savaşı'nda Yunanistan'ın eline geçmiş bulunan Gökçeada'nın alınması.
25 Eylül	Lapseki'nin Yunan işgalinden kurtuluşu.
3 Ekim	Mudanya Mütarekesi görüşmelerinin başlaması.
11 Ekim	Mudanya Mütarekesi'nin imzalanması ile savaşın fiilen sona erişi.
1 Kasım	Padişahlığın kaldırılması.
17 Kasım	Osmanlı padişahı VI. Mehmet Vahidettin'in İstanbul'dan ayrılması.

1923

Tarih	Olgu
17 Şubat	İzmir İktisat Kongresi'nin açılışı.
24 Temmuz	Lozan Antlaşması'nın imzalanması.
11 Ağustos	2.TBMM'nin açılması.
23 Ağustos	Lozan Antlaşması'nın 2.TBMM tarafından onaylanması.
23 Ağustos	Müttefik birliklerinin Lozan Antlaşması çerçevesinde İstanbul'dan ayrılmaya başlamaları.
9 Eylül	Cumhuriyet Halk Fırkası'nın kuruluşu.
23 Eylül	Son müttefik birliklerinin İstanbul'dan ayrılması.
6 Ekim	Bir gün önce Üsküdar'ı teslim alan Şükrü Naili Paşa komutasındaki Türk birliklerinin şehrin yönetimini almak üzere İstanbul'a girişi. 7 Ekim tarihinde Şile, 8 Ekim tarihinde Çatalca'ya kadar tam denetimin sağlanması.
29 Ekim	Türkiye Cumhuriyeti'nin ilanı